Van de week toen mijn ouders op visite waren moest mijn moeder een beetje huilen. Ons meisje wilde haar schoenen aan en opa moest helpen. Ze pakte haar schoenen zelf uit de gang, ging op de bank liggen en stak haar voetjes in de lucht.
Dit is hoe mijn meisje mij helpt zodat ik met zo min mogelijk pijn haar schoentjes aan kan krijgen. Een handeling die vanzelf is ontstaan.
Mijn moeder werd erdoor geëmotioneerd omdat ze het confronterend vond te zien dat ons meisje zich zo aanpast aan de pijnklachten van haar mama.
Ook ik ben regelmatig verdrietig als ik eraan denk wat voor impact mijn gezondheid op onze dochter heeft. "Mama pijn rug" zegt ze als ik moet bukken. "Mama huilen?" vraagt ze net iets te vaak als ik bezorgd kijk.
Als ik (tegen beter weten in) even op de grond zit en met veel moeite omhoog kom, probeert ze te helpen door mij onder mijn borsten omhoog te duwen. "Kom maar, kom maar, kom maar" zegt ze dan. Zo lief en grappig.
Zou het haar vormen om een zieke mama te hebben? Ik moet veel vaker dan ik zou willen 'nee' aan haar verkopen omdat ik iets niet kan of omdat ik teveel pijn heb. "Nee schat, mama kan je even niet tillen" terwijl ze met uitgestoken armpjes voor me staat. Soms heb ik zoveel pijn dat zelfs haar bij me op schoot nemen al teveel is.
Gelukkig zijn er nog duizenden andere dingen die wel kunnen. Ze wil vaak mijn hand vasthouden. Als ze 's nachts wakker wordt kruipt ze in ons bed lekker tegen me aan, we zingen (zelfverzonnen) liedjes en ik neem haar mee naar de speeltuin waar ik haar leer zelf op de glijbaan en schommel te klimmen en vanaf het bankje enthousiast juich als dat is gelukt.
We vinden samen een manier om plezier te maken en te genieten. Proberen positief blijven: dat is namelijk wat ik van mijn lieve ouders heb geleerd.
Want ook mijn ouders werden in hun jeugd vast geconfronteerd met minder leuke gebeurtenissen en uitdagingen. Dingen die hen als mens hebben gevormd en die ze aan mij hebben doorgegeven. Want ieder mens draagt zijn bagage mee en dat geven we vanzelf door aan onze kinderen.
"Oma huilen" ons meisje veegt met haar handjes de tranen van mijn moeder's wang weg. De bagage uit haar jeugd zal haar ongetwijfeld leren om goed te zorgen voor anderen. Ik zal haar leren ook goed te zorgen voor zichzelf. Dan komt het met ons meisje vast helemaal goed ❤️
Zorgen
Een frons op je gezicht
Je kijkt me bezorgd aan
Jouw handje pakt de mijne
Wat zou er door jouw hoofdje gaan?
Lief kind
Voor zulke zorgen
Ben jij eigenlijk nog te klein
Laat al die problemen
Maar van de grote mensen zijn