Al vaker heb ik gedeeld over de drie zwangerschappen die wij hebben verloren voor ons meisje geboren werd. We zijn zo intens blij en dankbaar dat zij er is. Maar het enorme verdriet en de wanhoop van toen zullen we nooit vergeten. Ik vind het belangrijk om daarover te blijven vertellen en schrijven. Niet alleen omdat deze kindjes die nooit geboren werden altijd een warm plekje in ons hart houden. Ook om het taboe rondom miskramen te doorbreken. Want waarom zou je je zwangerschap pas na twaalf weken met de wereld mogen delen voor het geval 'het mis gaat'? Als dat gebeurt mag je het ook delen toch? En nee, het is niet minder verdrietig omdat het nog vroeg in de zwangerschap was/ de natuur het zo heeft bepaald/ je in ieder geval weet dat je zwanger kunt worden/ je het weer opnieuw kunt proberen.
Vanaf het moment dat die test positief is, groeit er een kindje in je buik en in je hart. Een kindje waarvoor je liefde voelt en waarmee je een mooie toekomst voor je ziet. Een kindje wat iedere traan meer dan waard is en wat mag voortleven in mooie herinneringen 💖
Die dag dat ik naar jou verlangde
Die dag dat ik met de pil ging stoppen
Die dag dat ik twee streepjes zag
Die dag dat jouw hartje begon te kloppen
Die dag dat ik kleine sokjes kocht
Die dag dat ik mooi nieuws bracht
Die dag dat ik je naam noemde
Die dag dat ik voor je zong, heel zacht
Die dag al die dagen
Draag ik bij mij voor altijd
Maar die dag, die ene dag
Wil ik vergeten
Die dag...
Raakte ik jou kwijt
Johanneke Schrijft